Willem Vaarzon Morel jr, Wim, onze “Oude Meester ” is niet meer. Afgelopen 13 oktober is hij overleden in de Lishof, waar hij zijn laatste jaren heeft doorgebracht.

 

Wim is 92 geworden. Een man die in zijn leven heel wat meegemaakt heeft. Hij

is geboren in Amsterdam en opgegroeid in Veere, Zeeland.  Als jonge man maakte hij de Tweede Wereldoorlog, de zware jaren erna, de watersnoodramp en de bouw van de Afsluitdijk mee om maar eens wat op te noemen.

Hij studeerde een tijd in Parijs en was eerst als leraar en later als directeur verbonden aan de Rijksacademie van Beeldende kunsten in Amsterdam en een zeer gewaardeerd lid van Arti, de kunstenaarsvereniging in Amsterdam.

 

Hij was een voorvechter van de klassieke opleiding voor kunstenaars hetgeen terug te zien is in zijn onnoemelijk grote collectie. Hij kon alles en vond dat een beginnend kunstenaar dat ook moest leren op de academie.  

Wim had een passie voor de natuur en vooral paarden en alles daar omheen. Jarenlang was hij wekelijks te vinden op de draverijen en markten die ons land rijk was. Weemoedig keek hij de laatste jaren daarop terug want de draverijen en markten waren er niet meer. In Oostzaan kon hij wel nog zijn hart ophalen

bij een aantal maneges en ook bij de manege van zijn zoon in Kwadijk waar

hij dan ook regelmatig te vinden was. Daarnaast kon hij natuurlijk putten uit

zijn enorme collectie schetsen die hij in de loop van zijn leven gemaakt had.

In zijn atelier liep slechts nog een scharrel paadje van voor naar achter, zo vol stond het met zijn werken.

Sinds Wim na vele omzwervingen terecht kwam in Oostzaan was hij lid van de Samenwerkende Kunstenaars waar hij trouw deelnam aan vergaderingen, exposities en allerlei activiteiten. 

De begeleidende foto is er een van Wim in zijn favoriete stoel, enthousiast vertellend aan kinderen van de basisschool bij een schoolproject over het atelier en leven van een kunstenaar. En vertellen kon hij! 

Je kon hem geen groter plezier doen dan gezellig samenzijn en onder het genot van een hapje en een glas rode wijn luisteren naar zijn geweldige verhalen. 

Als kunstenaar stak hij met kop en schouders boven de Oostzaanse kunstenaarsgroep uit maar daar heeft hij zich nooit op laten voorstaan.

Hij was een aimabele, enthousiaste, charmante Oude Meester en zo zullen we hem ons altijd herinneren. 

Tijdens de uitvaart is ons door de familie het voorrecht geschonken digitaal bij zijn afscheid aanwezig te mogen zijn waar door de vele liefdevolle verhalen

Wim weer even tot leven kwam. Daar bleek maar weer eens welk een kunstenaar Wim was, niet alleen in de kunsten maar ook in het leven. 

Namens de SOK, Annet Schrander.